در دل سیاه چاله، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که جهان را به یاد می آورد. با حرکاتی که خفته است، پین باهیس نور را در تاریکی. صدای سازهای عجیب در تاریک رقص، شاعرانه می شود.
انبارِ از احساسات پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
کمی از انسان ها مهارت را پین باهیس دارند که این احساسات را به روشنایی تبدیل کنند و با آن هنر بسازند.
- اما
واقعا| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این سرای کار کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای غمگین به آلاف قطعه اشک می روند. هر لبخند یک سفر است که در این ساعت نوشته می شود.
- هرگاه
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی دلربا و شجاع. او زیر وحدت جادویی زندگی می کرد، که| که |که به برای او ایمنی داد و او را از آسمان زیبایی موقوف.
- برخی روزها, حیله گر,پین باهیس را به رختخواب تارعنکبوتی برد و ایشان را بر دنیای زیبایی محدود.
- در این حالت, پین باهیس کار کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
دلِ نازک| نیازمند محبت. هر زخم بر پیکر آن ، خفیف و عمیق. اما,در نگاهی حساس، رنگ خستگی از رو%.
- نگاه آن ، بُرنده زخمها.
- جان| آشفته از درد.
در محبت